กิจกรรมที่ 2 อัพเดท-รายนามผู้สนับสนุน(ต่อ)

สายงาน นิกกี้ ( 2 )

ร้านนุช ขายอุปกรณ์ตัดเย็บเสื้อผ้า ใกล้องค์พระปฐมเจดีย์ นครปฐม สนับสนุนโครงการสุดตัว ทั้งวางตู้บริจาค ( เบียดถังทอดกฐินไปเล็กน้อย ) เด่นเป็นสง่า พร้อมเชียร์ลูกค้าด้วย สุดยอด
*ขอบคุณ ป้านุช / อาจิ๋ม / ย่าแก้ว และลูกค้า ที่ใจบุญทุกคน

เครื่องกรองน้ำ เพียว โดย คุณเจน มยุรา( เพื่อนนิกกี้ ) บริจาคน้ำดื่ม ตลอดกิจกรรม ไม่อั้น เจนขออาสาไปล๊อบบี้ เจ้านาย เผื่อได้เงินบริจาคเพิ่ม * ขอบคุณมากเลยเพื่อน

สายงาน นุ้ย

บริษัท บ้านปู โดยคุณเหมือนฝัน ผู้น่ารัก ได้อนุญาต และช่วยประชาสัมพันธ์ รวบรวมเงินบริจาคจากพนักงาน บ้านปู * ขอบคุณคุณเหมือนฝันมา ณ ที่นี้

บริษัท GFA ( Coffed World / New York Daily / Pizza Corner / Daddy Dough ) โดยคุณพี่ อุ๊ ผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อ เป็นธุระ ตั้งกล่องบริจาคเพื่อรวบรวมเงินในออฟฟิศ สนับสนุนสุดตัวคะ
*ขอบคุณพี่อุ๊และทีมงานที่ช่วยเชียร์แขกคะ

กิจกรรมที่ 2 อัพเดท-รายนามผู้สนับสนุน

สายงานของนิกกี้ ( 1 )
บริษัท Gulliver's Travel Associates : กำลังรวบรวมเงินบริจาคจากพนักงานภายในบริษัท
*ขอบคุณ คุณลดา / คุณโสมนันท์ / คุณดาว / คุณกัน ที่ช่วยเป็นธุระรวมเงินให้

บริษัท Asia Travel : กำลังรวบรวมเงินจากบริษัทในเครืออยู่
*ขอบคุณ คุณอัญชุลีพร ( พี่แองจี้ ) ที่ช่วยเป็นธุระประสานให้

บริษัท Western Digital ผู้ผลิต HDD ที่นิคมบางปะอิน อนุญาตให้ตั้งตู้บริจาคที่โรงงาน
*ขอบคุณ คุณสัมพันธ์ / คุณสมนึก / พี่แอ๊ด และ พี่แฟ้บ ที่ช่วยเชียร์แขก

บริษัท Hana Semiconductor ผู้ผลิตไมโครอิเลคโทรนิคส์ชิพ ที่หลักสี่ อนุญาตให้ตั้งตู้บริจาคที่โรงงาน
* ขอบคุณ คุณวิรัช / คุณสุรีย์ / คุณกิตติ เป็นทีมงานเชียร์แขก

บริษัท Statchippac ผู้ผลิตไมโครอิเลคทรอนิคส์ชิพ อนุญาตให้ตั้งตู้บริจาคที่โรงงาน
*ขอบคุณ คุณนงนุช ( พี่หนึ่ง ) เป็นธุระจัดทีมเชียร์แขกให้

บริษัท Magnecomp ผู้ผลิตชิ้นส่วนฮาร์ดดิสค์ จัดตั้งตู้บริจาคของบริษัทไว้ที่โรงอาหารของบริษัท
*ขอบคุณ คุณอุษา / คุณสายพิณ / คุณนิด เป็นธุระบิ๊วด์อารมณ์พนักงานและเชียร์แขกในเวลาเดียวกัน

กิจกรรมที่ 2 "พาน้องเที่ยวทะเล" วันที่ 11-12 พฤศจิกายน 2552 สัตหีบ

กิจกรรมที่ 2 : ชมรมรีเทิร์นเพื่อกิจกรรมผู้พิการทางสายตา

ทางชมรมมีโครงการที่จะนำเด็กนักเรียนจากโรงเรียนคนตาบอดจังหวัดแพร่ ไปทัศนศึกษาที่ สัตหีบ จังหวัด ชลบุรี ในวันที่ 11-12 พฤศจิกายน 2552 ทั้งหมด  47 คน

ทางชมรมส่งจดหมายเพื่อขอการสนับสนุน ( Sponsor ) จากหลายหน่วยงานราชการ แต่แห้วนะคะ..

แห้วววว แต่เราไม่ยอมคะ เราตั้งใจทำ เราตั้งเป้าหมายไว้ที่ 50,000 บาท สำหรับ รถโค้ช/อาหาร7มื้อ/ตั๋วรถไฟ

ในตอนนี้เราได้รับการตอบรับที่ดี คือ

1.เรื่องที่พัก  ทางการท่าเรือสัตหีบ สนับสนุนที่พักฟรี --หายห่วง

2.ได้รับเงินบริจาคจากคุณอรดี แก้วพิจิตร มารดาอดีต รมช. สมพัฒน์ แก้วพิจิตร เป็นเงิน 10,000 บาท

3. ได้รับการยืนยันจากคุณอัญชุลีพร ลิ้มวันดี บริษัทเอเชียทราเวล จำกัด ขณะนี้รอจำนวนยอดบริจาค

ส่วนงานประชาสัมพันธ์

4.ได้รับความร่วมมือประชาสัมพันธ์จาก http://www.helplink.net/  เป็นหน่วยงานกระจายข่าว

5.ได้รับความร่วมมือจากนิติบุคคล อาคารธนภูมิ ให้ติดประกาศที่อาคารและลิฟต์

โดยทางชมรมรีเทิร์น จะแจ้งอัพเดทยอดบริจาคล่าสุดในบล๊อกให้ทราบอาทิตย์ละ 1 ครั้ง

ท่านที่สนใจสนับสนุนบริจาค กรุณาแจ้งอีเมลล์ มาที่ nikki_service@yahoo.com เพื่อให้เราได้จัดส่งข้อมูล่าสุดไปให้ท่านได้รับทราบอย่างต่อเนื่อง

ส่วนรายละเอียดบัญชี จะโพสต์วันพรุ่งนี้คะ

โรงเรียนสันติจินตนา จังหวัดแพร่ ตอนที่ 3-จบ-

รูปนี้เป็นวิวถ่ายหันหน้าออกถนน แหม..ดูแว๊บ ๆ ก็เหมือนสถานีทดลองเกษตรอะไรซักกะอย่าง โหวงเหวงได้ใจ โล่ง โปร่ง สบาย อากาศดี แหม คุณครูใหญ่บอกว่า นาน ๆ จะมีผู้ใจบุญหลงมา
บริจาคนะคะ ดู๊..ยังอุตสาห์เห็น ได้กุศลแรง อนุโมทนาด้วยจ้า

เป็นอันว่าสภาพโรงเรียนและเด็ก ๆ คร่าว นะคะ หากท่านสนใจอยากช่วยเหลือโรงเรียนก็บริจาคให้โรงเรียน โทรศัพท์สอบถามรายละเอียดได้ที่ มูลนิธิคนตาบอดไทย ส่วนหากสนใจสนับสนุนกิจกรรมทัศนศึกษาพาน้องไปทะเลแบบไฮโซ
ก็บริจาคที่ชมรมรีเทิร์นคะ รายละเอียดอยู่ในบทความต่อไปนะคะ

โรงเรียนสันติจินตนา จังหวัดแพร่ ตอนที่ 2

ภาพที่เห็นคือ ทางเข้าของโรงเรียน ส่วนอาคารสีขาวนั้นคือ โรงอาหาร และ สถานที่ทำกิจกรรม ถือว่าเป็นอาคารอเนกประสงค์ไง ได้แค่นี้น้อง ๆ ก็พอแล้ว ก็มองไม่เห็นนี่นา ต่อให้มี อีก สิบตึก ก็ไม่รู้สึกแตกต่างอะไร

ส่วนอื่น ๆ ก็เป็นอาคารเรียน และหอพักในตัว เพราะส่วนใหญ่เป็นนักเรียนประจำ และคุณครูก็พักอยู่ด้วย อ้อ..ลืมบอกไปว่า อาจารย์บางท่านก็มองไม่เห็นด้วยนะจ๊ะ แต่ขอนับถืออาจารย์เลย เพราะ เวลาเดินอ่ะ อาจารย์เดินเร็วมาก ไม่ใช้ไม้เท้าด้วย เออ..เอาสิ ชนเป็นชนเฟ้ยยย

โรงเรียนสันติจินตนา จังหวัดแพร่ ตอนที่ 1

โรงเรียนสันติจินตนา จังหวัดแพร่ เป็นโรงเรียนเอกชนแบบให้เปล่า สนับสนุนด้านงบประมาณจากมูลนิธิคนตาบอดไทย แต่ก็ค่อนข้างจำกัด

ปัจจุบันมีนักเรียนประมาณ 55 คน สอนตั้งแต่ชั้นอนุบาล-ประถม 6 มีทั้งนักเรียนพิการสายตา และพิการซ้ำซ้อนจำนวนหนึ่งด้วย

เนื่องจากงบประมาณที่จำกัด ทางชมรมจึงมีแผนการที่จะเพิ่มเติมกิจกรรมด้านสันทนาการให้เด็ก ๆ ได้มีประสบการณ์ในการเรียนรู้มากขึ้น เช่น จัดโปรแกรมทัศนศึกษา โปรแกรมจัดงานปีใหม่ ซึ่งกำลังดำเนินงานอยู่

กิจกรรมแรก ตอนที่ 3

น้องคนนี้ตาบอด 1 ข้างตั้งแต่เกิด เป็นชาวเขาเชื้อสายกระเหรี่ยง อยู่ชั้นอนุบาล น่ารักมากเลย อาจเป็นเพราะยังเด็ก และพอมองเห็นได้มั้ง เลยสนุกหลุดโลก น่ารักอย่างนี้อยากเจอบ่อย ๆ พอโตขึ้นน้องยังจะมีความสุขอย่างนี้ป่าวน้า...

วันนั้นกว่าจะถ่ายทำเสร็จ น้อง ๆ เหนื่อยมากเลย ออกจากสตูดิโอประมาณ 1 ทุ่ม พอขึ้นรถก็เข้าสลีบโหมดทุกคน ร่วมทั้งนิกกี้ด้วย แต่ว่าน้อง ๆ ต้องลำบากนั่งรถไฟเบาะแข็งกลับ อีกตั้ง 10 ชั่วโมง กว่าจะถึงแพร่

จากกิจกรรมนี้เราเห็นขอบกพร่องมากมายที่สามารถแก้ไขได้ และทำให้น้องมีความสุขมากขึ้น ซึ่งนั่นเป็นที่มาของกิจกรรมที่ 2 คือ พาน้องๆไปทะเลก๊าบบบ

กิจกรรมแรก ตอนที่ 2

ความรู้สึกที่ได้ทำกิจกรรมนี้ มันบอกไม่ถูก พอเห็นรอยยิ้มของเด็ก ๆ แล้วมัน โห..ว้าว นี่แหละ ฉันเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ เราก็คิดว่าเราต้องทำอีก ทำได้อีก ตั้งปณิธานไว้ว่า จะตั้งชมรมเพื่อสรรหากิจกรรม มาให้น้องๆ ได้มีความสุขเล็ก ๆ คลายความรู้สึกด้อยค่า เพราะเกิดมาตาบอดแล้ว ก็เหมือนโดนลงโทษไปแล้ว แล้วยังจะถูกซ้ำเติมด้วยชีวิตที่หดหู่อีก เราเคยคิดนะว่าถ้าเราเกิดตาบอด ณ วินาทีนี้หล่ะ เรายังจะทำใจและยิ้มได้อย่างที่น้องคนนี้ทำได้รึเปล่า..ตอบได้เลยว่า NO WAY ! คงอยากตายวันละล้านรอบ เชื่อสิ

กิจกรรมแรก "พาน้องไปรายการตีสิบ เทปพิเศษปีใหม่ 2551"

จากที่เราได้เริ่มทำบุญอ่านหนังสือให้คนตาบอด ( เห็นป่ะว่าไม่มีตังค์ก็ทำบุญได้ ) แล้วเจ้าหน้าที่ขอความร่วมมือให้เราช่วยหาผู้สนับสนุนด้านการเดินทางโดยให้จัดรถตู้ 2 คัน เพื่อไปรับส่ง น้องๆ ตลอดจนจบรายการ และก็เจอผู้สนับสนุน คือ คุณอัญชุลีพร ลิ้มวันดี ผู้บริหาร บริษัท เอเชียทราเวล จำกัด ฟรี... ส่วนนิกกี้กับเพื่อนร่วมจัดการเรื่องอาหารว่างให้เด็ก ๆ หนึ่งมื้อ ด้วยทุนส่วนตัว

วันนี้ที่ตั้งใจจะทำอะไรคืนให้สังคม

นิกกี้ เป็นคนธรรมดาออกแนวไร้สาระด้วยซ้ำ และก็ไร้สาระมาเป็นเวลานาน ใช้ชีวิตแบบสปอยล์ตัวเอง เชี่ยวชาญในการกินเหล้า เข้าผับ งับหัวชาวบ้าน ใช้เงิน กิน เที่ยว ไปวัน ๆ ซึ่งน่าจะสุขล้น ลั้ลลา จิงเกอเบล แต่แปลกอ่ะที่หาความสุขใจไม่ได้เลย ก็ถามตัวเองว่า "ทำไมวะ" "แล้วไงวะชีวิต" คำถามเหล่านี้วนเวียนอยู่ในหัวสมองที่ปราศรอยหยักอยู่นาน ไม่รู้ทำไง อึดอัด ชีวิต งง ๆ คือ รู้สึกว่าน่าจะทำอะไรให้สังคมบ้าง แต่พอคิดว่า เออ..ทำบุญเว้ย..แต่ไม่มีเงิน เออ..ไปนั่งสมาธิ..ขี้เกียจหว่ะ เยอะเกิน เออ..ไปออกค่ายอาสา..ลำบากอ่ะ ดูนะคนเรามันกิเลสหน๊า หนา ข้ออ้างร้อยแปด นั่นแหละบั่นทอนชีวิตเรา และ ทำลายสังคมเราให้เสื่อมสุดติ่งในวันนี้