ความรู้สึกที่ได้ทำกิจกรรมนี้ มันบอกไม่ถูก พอเห็นรอยยิ้มของเด็ก ๆ แล้วมัน โห..ว้าว นี่แหละ ฉันเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ เราก็คิดว่าเราต้องทำอีก ทำได้อีก ตั้งปณิธานไว้ว่า จะตั้งชมรมเพื่อสรรหากิจกรรม มาให้น้องๆ ได้มีความสุขเล็ก ๆ คลายความรู้สึกด้อยค่า เพราะเกิดมาตาบอดแล้ว ก็เหมือนโดนลงโทษไปแล้ว แล้วยังจะถูกซ้ำเติมด้วยชีวิตที่หดหู่อีก เราเคยคิดนะว่าถ้าเราเกิดตาบอด ณ วินาทีนี้หล่ะ เรายังจะทำใจและยิ้มได้อย่างที่น้องคนนี้ทำได้รึเปล่า..ตอบได้เลยว่า NO WAY ! คงอยากตายวันละล้านรอบ เชื่อสิ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น